De chemicus Aythami Soto legt uit waarom ontzilting minder vanzelfsprekend is dan het lijkt
10-08-2025 — 05:00
Droogte en waterschaarste zijn problemen die ook Nederland steeds vaker raken. Je hoort het vaak: “Met al dat zeewater om ons heen, waarom maken we daar geen drinkwater van?” Het lijkt een logische uitkomst, zeker als je bedenkt dat 97% van al het water op aarde in de oceanen zit. Maar volgens chemicus Aythami Soto — onlangs te gast bij The Wild Project — is ontzilting geen magische oplossing.
De energiekosten van ontzilting
Het grootste obstakel? Het enorme energieverbruik. “Je hebt gigantisch veel elektriciteit nodig om zout uit water te halen,” vertelt Soto. In landen als Saoedi-Arabië staan al grootschalige installaties, maar zelfs daar is het niet zaligmakend: de technologie is duur en vaak afhankelijk van fossiele energie. Voor een land als Nederland, waar we de ambitie hebben om klimaatneutraal te worden, is dat een pittige uitdaging.
Wat doen we met al dat zout?
Ontzilting levert niet alleen schoon drinkwater, maar ook salmuera: een superzout restproduct waarin ook andere stoffen zitten. Dit spul kan je niet zomaar weer de zee in pompen. “Gooi je te veel salmuera terug in zee, dan verstoor je complete ecosystemen”, waarschuwt Soto. Ecologen zien dit als een groot risico, helemaal in dichtbevolkte delta’s zoals de onze.
Technologische drempels: omgekeerde osmose
Veruit de populairste techniek is omgekeerde osmose. Hierbij wordt water met hoge druk door speciale membranen geperst. Klinkt solide, maar: “Die filters zijn kostbaar en moeten vaak vervangen of gerepareerd worden,” zegt Soto. Dat maakt het onderhoud arbeidsintensief – en, opnieuw, kostbaar.
Ontzilting: zegen of laatste redmiddel?
Toch zijn er plekken waar mensen simpelweg niet anders kunnen. Denk aan de Canarische Eilanden — daar is helemaal geen rivier, dus men leeft van ontzilt oceaanwater. Maar zelfs daar is de kwaliteit soms twijfelachtig: veel mensen proeven het verschil direct en de mineralenbalans is niet altijd ideaal.
Wat brengt de toekomst?
Kunnen we ooit écht efficiënt zeewater omzetten in topkwaliteit kraanwater? De hoop ligt bij innovaties én overstappen op hernieuwbare energie. Tot het zover is, blijft de boodschap voor Nederland duidelijk: zuiniger omgaan met het zoete water dat we hebben. Waterbesparen, lekkages melden (denk aan lokale campagnes van Vitens en Waternet!), en investeren in slimme huishoudelijke apparatuur maken een groter verschil dan je denkt.
Tot slot
Ontzilting is een noodzakelijke reddingsboei voor sommige gebieden, maar geen oneindige bron voor onbeperkt drinkwater. De echte sleutel zit in anders omgaan met wat er al is. En misschien is dat wel de grootste eye-opener van allemaal.
