Je kind wordt uitgenodigd voor een kinderfeestje, iets wat volkomen normaal is maar bij een voedselallergie de nodige stress kan opleveren. Daarom hier een aantal tips om hem of haar met een gerust gevoel naar een kinderfeestje te brengen:
- Misschien is de meest effectieve manier om vooraf met de ouders telefonisch of per mail te overleggen over wat wel en niet gegeten of gedronken kan worden. Daardoor heb je meer grip op de situatie.
- Als de hapjes of drankjes ongeschikt zijn, of je heeft het gevoel dat je niet goed genoeg wordt begrepen, kun je zelf alternatieven aandragen, bijvoorbeeld een ander merk van het zelfde product wat wel geschikt is mee geven. Probeer zoveel mogelijk in de lijn van wat gegeten en gedronken wordt een alternatief bedenken, bijvoorbeeld normale cakejes vervangen door een cakeje zonder ei of gluten.
- Je zou een brief kunnen maken voor de ouders van de klasgenoten/vriendjes met een uitleg van het dieet en een uitnodiging dat er altijd overlegd kan worden over de traktatie (voorzien van contactgegevens zodat er ook makkelijk contact kan worden gezocht)
Meer tips lezen van ouders? lees dan snel verder! Uw eigen waardevolle tips kunt u met ons delen door contact met ons op te nemen.
Onze zoon zit sinds kort in groep 3. Het vorige schooljaar was eigenlijk een voortzetting van het eerst jaar en bracht weinig nieuwe dingen. Joeke speelde vooral met dezelfde kindjes waarvan de ouders inmiddels zelf meedenken in wat hij wel en niet kan eten. Dit was heel prettig.
‘Nieuwe ouders’
Bij de start van groep 3 kwam Joeke meteen al thuis met de uitnodiging voor een feestje. Een feestje van een kindje waar hij nog nooit was geweest, bij ouders waar ik amper contact mee had en niks van wist. Een feestje binnen een week na de uitnodiging en direct uit school mee naar het huis van de jarige. De radertjes in mijn hoofd begonnen meteen te draaien.
Bij ‘nieuwe ouders’, om ze zo maar even te noemen, vind ik het altijd lastig ze zo goed te informeren dat ze wel op de hoogte zijn en weten wat ze moeten doen maar dat het ze daarentegen niet afschrikt. Ik zou het zo jammer vinden dat Joeke niet voor een feestje gevraagd wordt omdat ouders 
het te moeilijk vinden, dat ze het niet aan durven.
Joeke was enorm blij met zijn uitnodiging en toen ik de desbetreffende moeder zag, besloot ik te vragen wat ze van plan was t.a.v. eten op het feestje. Voor ik ook maar één vraag gesteld had, noemde ze alles op wat ze aan etenswaren in huis had gehaald. Ik gaf aan ook wel mee te willen kijken of langs te willen komen om etiketten te lezen maar dit vond ze niet nodig. ‘Ik heb goed gekeken hoor ‘zei ze. En door de manier waarop ze het zei, geloofde ik haar ook.
In de dagen vlak voor het feestje had ik de adrenaline trainer mee naar school zodat ik hem haar kon laten zien. Maar ik trof haar steeds niet en moest vaak gauw door naar mijn werk. Op de dag van het feestje zat me dat niet lekker. Wat zou ik doen als ik haar de noodmedicatie niet zelf had laten zien? Zou ik dan mijn kind wel blootstellen aan dit feestje? Was ik te voorzichtig, te behoudend of gewoon reëel?
Ik schreef mijn 06 nummer op een papiertje en nam de trainer wederom mee naar school. Weer zag ik de moeder niet maar nu had ik geen haast. Ik bleef wat langer hangen bij mijn dochter in de klas totdat ik haar op het schoolplein zag. Gauw liep ik op haar af en gaf haar mijn 06 nummer. 
Dat is mooi zei ze, ik had jullie vaste nummer al op een lijstje gezet. Ik zei tegen haar dat ik nog graag even de adrenaline pennen zou willen uitleggen. ‘Oh ‘zei ze, ‘dat hoeft niet hoor. Ik ben apothekers assistente en ik weet heel goed wanneer en hoe ik hem moet gebruiken’. ‘Fijn’ zei ik, dat was een hele geruststelling. Vervolgens gaf ze mij ook haar 06 nummer.
Joeke heeft een heel mooi feestje gehad. Voor mijn eigen gemoedsrust wil ik ‘bij nieuwe ouders’ sneller telefoonnummers uitwisselen en uitleg geven over het gebruik van de adrenaline pennen.
Wilt u meer ervaringsverhalen lezen van ouders, lees dan snel verder!
