Allergisch…en nu?!

Wat bespreek je met je kind als hij/ zij allergisch is? Dit hangt af van zijn of haar leeftijd.

Eerlijk en duidelijk zijn…

Wat mij betreft kun je niet vroeg genoeg beginnen met uitleggen dat je kind ziek kan worden als hij iets eet waar hij of zij allergisch voor is. Ik heb er voor gekozen om hem het woord ‘allergisch’ aan te leren. Aap, Noot…Allergisch! Ook al was hij nog maar net twee. Als ie bijvoorbeeld in de winkel zomaar een snoepje aangeboden krijgt, zal een simpel “nee” niet altijd voldoende zijn. Het zinnetje “Ik ben allergisch”, maakt veel meer indruk. Zo wordt hij eerder serieus genomen en de uithangende snoeppot gauw terug getrokken. Natuurlijk krijgt ie thuis dan wel wat lekkers van mij!

Als het een ‘milde reactie’ is (galbulten, zwelling of braken) en het kind wel aanspreekbaar is gebleven, kun je al op vroege leeftijd vertellen dat het hierom zo belangrijk is dat het kind éérst aan jou vraagt of hij iets wel of niet eten kan.

Voor het kind is het belangrijk om als ouder rustig te reageren, mijn ervaring is een paar keer geweest dat hij het in eerste instantie nog niet door leek te hebben en ik hem zo rustig de antihistamine kon geven zonder dat hij zelf overstuur raakte.

Het is handig om het kind zelf te laten vertellen over zijn of haar voedsel allergie. Aan opa en oma, de oppas, eventueel de kinderen in de klas. Zo kan hij of zij duidelijk vertellen wat wel en niet mag, wat er gebeuren kan als per ongeluk iets ‘verkeerds’ gegeten wordt. En vooral: hoe er dan gehandeld moet worden.

Als het kind nog klein is, kun je er voor kiezen om bijvoorbeeld een brief aan ouders van klasgenootjes te sturen. Dit kan vaak wel via de mail en meestal is school bereid om deze mailing naar de juiste mensen te sturen.

Daarnaast kun je ook aan juf of meester vragen of je 10 minuten van de eerstvolgende vergadering, iets mag komen vertellen over de voedselallergie van je kind. Neem dan meteen een oefenpen mee en laat een geplastificeerd protocol achter. Je kunt ook meteen een vaste plek afspreken voor de adrenalinepen/ de medicijnen en het eigen trakteer-trommeltje.

Een andere mogelijkheid is om je kind meteen te leren altijd en overal je adrenalinepen en medicijnen bij zich moet dragen, waarheen ze ook gaan of staan. Spreek ook dan een vaste plek af in de klas, voor het kekke medicijn etuitje.

Waarom ook aan andere meesters en juffen vertellen op school? Stel dat er iets op het schoolplein gebeurt en een andere juf loopt de wacht, dan weten ze in ieder geval wat er aan de hand kan zijn.

…Ook naar andere ouders en familie leden!

Duidelijke communicatie is belangrijk. Het is jammer als bijvoorbeeld grootouders niet meer durven op te passen omdat ze bang zijn fouten te maken. Of dat je kind niet uitgenodigd wordt voor spelen of feestjes.

Geef een trommel (voorzien van naam) met voldoende keuze aan lekkers mee. Desnoods wat grotere hoeveelheden, zodat het kind ook kan uitdelen als jij of hij dat wil. (Elders op deze pagina staan nog wat tips voor gelijkwaardige alternatieven!)

Thuis kun je een plank in de kast reserveren voor alles wat jou kind wél mag hebben. Handig voor de oppas! (En voor het kind zelf, als hij wat ouder is om zelf iets te pakken.)

Gesmeerde boterhammen meegeven is ook veilig: het kind heeft dan brood wat hij/zij verdraagt en beleg waar geen sporen van een ‘vies mes’ aan zitten.

Eventueel kan er een foto van etiket ge-appt worden. Wel even checken of het niet ‘in een fabriek verwerkt is waar ook….’!